Trainen..

''Kio! OI KIO!'' met haar handen om haar mond gevormd in de hoop dat dat haar geroep harder maakte, liep ze verder, terwijl ze driftig om zich heen keek. Na een tijdje niks gezien of gehoord te hebben kwam ze Taiki met Kioko weer tegen. ''Niks gevonden, hè?'' vroeg ze met een bezorgde blik. De twee schudde driftig hun hoofd. Chiara zuchtte en zakte even op de grond neer. Haar knieën had ze voor haar gezicht, terwijl ze haar armen erom heen gewikkeld had. Ze leunde er met haar voorhoofd tegen, terwijl ze nadacht. Als trainer moest het verschrikkelijk zijn je pokémon kwijt te raken, op wat voor een manier dan ook. Om nog maar te zwijgen over het feit dat Kio nog maar jong was. God weet wat er met hem was gebeurd. Kioko sprong op Chiara's schouder, proberend haar trainster weer op te vrolijken. Ze richtte haar hoofd op en keek de Pichu aan. ''Je hebt gelijk, ik kan maar beter verder zoeken.'' Net toen ze op wilde staan merkte ze de Pikachu op, die naar haar toe kwam gerend. ''Sparky?'' Hij keek haar met zijn oogjes aan, terwijl hij wees naar de plek waar ze vandaan kwamen. Hieruit constateerde ze dat ze hem moest volgen, dat er iets aan de hand was. Misschien had Sora Kio wel gevonden en was er niets aan de hand. Toch wist ze dat dat een leugen was. Dat was te mooi om waar te zijn. Ze stond op, met Kioko nog steeds op haar schouder en rende de richting op die haar werd aangewezen, terwijl Taiki de achtervolging inzette.

Ze merkte na een tijdje op dat ze richting het midden van het bos rende. Ze zag de open plek al voor zich. Ze versnelde haar pas, ondanks het feit dat ze hevig hijgde. Uiteindelijk kwam ze op de open vlakte uit en merkte meteen de Ursaring op. Kio die hem als tegenstander op zich nam en Shiro die daar stond te trillen. Sora zag ze niet. Althans, totdat ze om zich heen keek. Daar zag ze hem tegen een boom aanliggen. ''Sora!'' Vlug rende ze op hem af, viel op haar knieën naast hem en keek of hij in orde was. Hij was toch niet buiten westen, of wel? Een paniekerige blik vormde zich in haar ogen. Hij had toch niet een aanval van de Ursaring opgevangen? Ze hoopte van niet, aangezien Ursaring nogal sterk waren. ''Pi!'' Kioko was van Chiara's schouder afgesprongen een keek naar het gevecht met de Ursaring. De wanhopige tril in Kioko's stem zorgde ervoor dat Chiara nu ook omkeek. Taiki was ertussen gesprongen. Dom, maar dapper. Net op dat moment incasseerde hij een enorme klap die de Ursaring hem toedeelde en vloog naar achter. Een luide plof was hoorbaar toen hij op de grond terechtkwam. ''Taiki!'' Niet wetend bij wie ze nou moest zijn bleef ze zitten. Vanuit haar ooghoek zag ze dat Kioko ook naar Taiki wilde rennen, maar te bang was daarvoor. Ze stond te trillen op haar kleine pootjes, bang om ook een klap te ontvangen van de enorme beer. Shit, als Taiki niet buiten westen op de grond lag had ze hem kunnen gebruiken. Hij was niet bang, alleen roekeloos geweest. Op dat moment viel haar op dat Kio een blauwe gloed in zijn handpalmen had. Aura? Als dat het geval was.. Als Kio dat onder controle kon houden.. Maakte ze misschien nog een kans, toch?

"Luh, zei Kio en de blauwe aurabol richtte hij op de Ursaring af die recht op hem af ging en raakte. toen zag Sparky Sora en begon te vonken en zei dreigend, "Pikaaa" Shiro kwam ook aanrennen en ging gespreid voor hen staan. Sora kwam overeind en hield voor even zijn schouder beet maar liet gauw los, hij liep naar de Ursaring toe en keek haar aan. "als mijn Riolu je lastig geeft gevallen dan spijt het me maar zomaar een jonge Pokémon aanvallen vind ik te ver gaan, zei Sora en keek de Ursaring zonder angsten aan. de Ursaring haalde haar lip omhoog en verdween de bosjes in. Sora zuchtte opgelucht en Kio rende in zijn armen. hij had tranen in zijn ogen en trilde. "niet zomaar weglopen, je hebt geen idee hoe gevaarlijk Ursaring kunnen zijn, je bent gelukkig veilig, zei Sora en Shiro keek hem schuldig aan. hij zag hem kijken en aaide hem geruststellend over zijn hoofdje heen."als ik niet zo veel om jullie veiligheid zou geven dan was ik nooit voor die Ursaring gesprongen, zei Sora geruststellend,"chim..char, zei Shiro en keek hem trillend aan. hij pakte Shiro op die erg van streek was. "ik heb echt niks, ik verzeker je, dan moet er heel wat gebeuren om mij klein te krijgen, echt waar, zei Sora en zowel Sparky als Kio keken hem aan. "waar is Taiki?, vroeg Sora aan Chiara toen hij alleen Kioko zag. hij moest toegeven toen hij tegen die boom aanlag dat hem alles even ontging. door de klap deden al zijn spieren zeer maar zijn al pijnlijke schouder klopte pijnlijk. Kio pakte zijn hand en bleef dicht tegen hem aan staan.

Chiara keek op toen ze Sora op zag staan. Blijkbaar had hij niet meegekregen wat ze gezegd had. "Als mijn Riolu je lastig geeft gevallen dan spijt het me maar zomaar een jonge Pokémon aanvallen vind ik te ver gaan," sprak hij tegen de enorme beer. Chiara keek hem verbaasd aan. Was hij niet.. Bang? Bijna iedereen was bang voor een woeste Ursaring. Toch had hij ergens wel gelijk, maarja, niet alle pokémon waren redelijk. Ze fronste toen ze de Ursaring weg zag lopen. Had dat gewerkt? Wauw, hij was goed. Ze kwam langzaam overeind, terwijl Kioko van opluchting achterover op het gras viel. Ze zuchtte zelf opgelucht en plaatste haar rechterhand in haar zij. Wat een dag. Eerst Beedrill, nu Ursaring. Wat komt daarna, een groepje pokémondieven? Dat was absoluut het laatste wat ze wilde, alhoewel ze die dan zelf aan kon. Het waren mensen, lage mensen. Wie zou nou een ander zijn pokémon moeten stelen als je ze zelf kunt vangen? Vage, lage mensen. Ze schudde haar hoofd lichtjes en keek Kioko aan, die een verbaasd gezicht trok naar haar. ''Niks,'' mompelde ze.

"Waar is Taiki?" vroeg de jongen. Ze keek hem voor een paar tellen vragend aan, maar toen viel het haar te binnen. ''Shit,'' siste ze tussen haar tanden door en keek naar de plek waar ze hem net zag liggen. Hij lag er nog. Vlug rende ze op hem af en probeerde hem wakker te schudden. ''Taiki? Taiki!'' Niks werkte. Oh god. Ze opende vlug haar schoudertas en begon driftig te zoeken naar een Potion, wat ze, to overmaat van ramp, niet bij zich had. ''Nee, damn it,'' mompelde ze weer, en deed nog een poging om er eentje in haar tas te vinden. Waarom faalde ze er ook altijd in om zoiets te kopen? Ze vergat het keer op keer. Ze raapte Taiki voorzichtig op en draaide zich langzaam om. ''Ik kan maar beter naar het pokécenter gaan,'' sprak ze toen en keek de Cyndaquil van bovenaf bezorgd aan. Hij was nog steeds niet bijgekomen. Vervolgens pakte ze de pokéball van Kioko van haar riem en liet de Pichu terug keren. Ze had geen tijd voor oponthoud, dus ook niet in de spelletjes van het gele wezentje. Het wegrennen van haar was het laatste wat het meisje kon gebruiken.

Sora schrok, toen hij de kleine Cyndaquil roerloos in haar armen zag liggen,"wacht, volgensmij.. ja hier, zei Sora en haalde een Super Potion uit zijn zak maar die was leeg. "verdomme, ,mompelde Sora en keek op zijn Pokétch. "kom deze kant op!, zei Sora en rende vooruit. de bosje in. hier ergens was een bospad en als ze die volgende kwamen ze bij een houten huisje met PC erop. hij had Kio en Shiro terug laten keren toen Chiara Taiki was gaan halen. hij rende door met één gedachte, dat Pokémon Center maar echter er lag een omgevallen boomstam op het pad en Sora struikelde erover heen met een klap. "ik kom eraan, jij moet met Taiki naar dat Hutje, vanaf hier is het niet ver, zei Sora en kneep zijn ogen dicht de val deed behoorlijk zeer als je net door een gigantische beer tegen boom was gesmeten kon je niets anders.

"Wacht, volgens mij.. ja hier." Sora haalde een flesje tevoorschijn, maar dat was leeg. Hij mompelde iets, wat Chiara niet verstond en pakte vervolgens zijn poketch. "kom deze kant op!" riep hij en rende alvast vooruit. Vlug rende ze erachter aan, niet wetend waar hij naartoe liep. Het was wel duidelijk dat hij haar wilde helpen, dus misschien wist hij de weg naar het Pokémon Center? Ze fronste toen ze hem stil zag staan, maar het werd haar al snel duidelijk waarom. Er lagen een boomstam in de weg. Soepel sprong ze erover heen, met één hand op de boomstam en in de andere Taiki. Ze wachtte tot Sora erover heen kwam, maar die struikelde. Ze deed haar mond open om iets te zeggen, maar Sora snoerde haar de mond. "Ik kom eraan, jij moet met Taiki naar dat Hutje, vanaf hier is het niet ver." Hutje? Dat was dan vast een Pokémon Center. ''Oké,'' sprak ze, draaide zich om en rende vooruit. Ze kwam op een pad uit, en besloot die maar te volgen. Uiteindelijk kwam ze inderdaad bij een klein hutje uit.

''Hallo..?'' sprak ze met een vragende toon in haar stem, terwijl ze rondkeek toen ze eenmaal binnen was. Eerst zag ze niemand, dus besloot ze maar op de balie af te lopen. Niet veel later kwam er een zuster aan. ''Hoe kan ik je helpen?'' Een frons verscheen langzaam op haar gezicht. Zag ze de half dode Cyndaquil dan niet die ze in haar armen hield. ''Nou, mijn Cyndaquil raakte gewond in een gevecht, en ik had geen Potions op zak,'' besloot ze maar te zeggen en hield Taiki wat omhoog. ''Oh, geef hem maar even. Je kan daar wachten, ik kom zo met hem terug.'' Zonder een kik te geven gaf ze Taiki af en liep naar de bekleedde bank die in de hoek stond. Echt, soms waren de zusters scheel of gewoon blond bezig. Eerlijk gezegd begon ze te denken dat roze nu de nieuwe kleur blond was. Een zucht ontsnapte uit haar keel, terwijl ze verveeld met de pokéball van Taiki begon te spelen. Bezorgd wierp ze een blik naar de deur waar de zuster in was verdwenen met haar Cyndaquil. Hopelijk had die gelijk gehad en was ze snel klaar met hem. Ze zou niet weten wat ze zonder Taiki moest.

Hij keek hoe Chiara wegrende en krabbelde overeind. "Pika?, Vroeg Sparky ongerust aan Sora.
"kom op, zei Sora en rende het pad af. zijn broek en shirt waren gescheurd maar hij rende door en kwam totstilstand toen hij bij het Center het was niet groot maar hij zag Chiara daar in haar eentje zitten en liep met zijn hand om zijn schouder naar haar toe."het spijt me echt van Taiki, als Kio niet was weggelopen dan waren we die Ursaring nooit tegengekomen, zei Sora tegen zijn schoenen en voelde zich nogal schuldig. Sparky had zijn oren laten zakken en keek naar Sora's gezicht. hij hield nog steeds zijn hand op zijn schouder, Sparky keek hem nog steeds en ging tussen hen in zitten. Sparky was duidelijk erg ongerust over Taiki en liep een beetje nerveus over en weer. Sora knipperde met zijn ogen en keek naar zijn scheurde broek en shirt, het duurde zeker erg lang en hij wist wat hij tegen haar moest zeggen, hij zuchtte en wachtte af...

"Het spijt me echt van Taiki, als Kio niet was weggelopen dan waren we die Ursaring nooit tegengekomen." Chiara keek op bij het horen van Sora's stem, en zag dat hij naar de grond keek. Hij voelde zich schuldig, ook al was het niet zijn schuld. ''Het geeft niet, als dat niet was gebeurd had Taiki het vroeg of laat wel ergens anders opgelopen. Zo is hij nou eenmaal,'' antwoordde ze en glimlachte lichtjes. ''Kioko had dan waarschijnlijk ergens iets geroken, en was dan weer in de problemen geraakt, net als met de Beedrill. Als dat was gebeurd waren we er ook niet zomaar vanaf gekomen, dus je hoeft je niet schuldig te voelen,'' voegde ze eraan toe. Sora was wel de laatste die een schuldgevoel hoorde te hebben. ''Taiki neemt het je vast niet kwalijk.'' Ze kende hem. Ze wist hoe hij in elkaar zat. Pas toen merkte ze dat Sora zijn hand op zijn schouder had. ''Gaat het wel?'' vroeg ze, met een bezorgde ondertoon in haar stem. Was dat nog van gisteren, of van net? Het kon ook zijn litteken zijn, toch?

Wat duurde het lang. Seconden leken wel uren in haar ogen. Nog nooit had ze zich zo rot gevoeld als nu. Maar an de andere kant, nog nooit was Taiki zo zwaar gewond geweest. Uiteindelijk zag ze vanuit haar ooghoek de deur openschuiven waar de zuster in verdwenen was. Ze keek op, terwijl de hoop zich in haar ogen vormde. Daar, naast de zuster. Daar stond Taiki! Hij was helemaal opgelapt en had zijn bewustzijn terug. Een enorme glimlach verscheen op haar gezicht. ''Taiki!'' Meteen stond ze op, maar Taiki was haar voor. Hij rende op volle vaart naar haar toe en sprong op. In een reflex ving ze de Cyndaquil op en duwde hem tegen haar aan. ''Cynda!'' Ze liet hem los en bekeek de zuster even. Ondanks hun blondheid, of hun rozeheid, verbaasde het Chiara nog steeds hoe snel ze een pokémon helemaal konden oplappen. ''Heel erg bedankt,'' sprak ze, maar kon het niet helpen die zin vrolijk te laten klinken. ''Graag gedaan hoor,'' kreeg ze als antwoord. Taiki sprong uit haar armen, waarna ze de pokéball van Kioko pakte. Die zou vast blij zijn met het zien van Taiki. Een witte gloed verscheen uit de pokéball die vlug opende, waarna het silhouette van een Pichu zichtbaar werd. ''Pi?'' vragend keek ze haar trainster aan, en merkte toen Taiki op. ''Pi!'' Vrijwel meteen vloog ze op Taiki af, die door de verassingsaanval zijn evenwicht verloor en omviel, met een Pichu bovenop zich, die haar hoofd keer op keer langs de zijne wreef. Chiara grinnikte bij het zien van het schouwspel, totdat de Pichu van hem af kroop, en Taiki weer op kon staan. De twee pokémon liepen op Sparky af en probeerde weer een gesprek op te starten. ''Zie je wel?'' mompelde Chiara tegen Sora, duidend op de zin die ze eerst gezegd had. Er was geen rede om een schuldgevoel te hebben.

Sora glimlachte toen hij Taiki en Kioko op Sparky af zag lopen en ze begonnen te praten. hij probeerde zijn arm even te laten hangen en richtte zijn aandacht op zijn tas voor een nieuwe shirt deze was gescheurd en vies.
heel onverwachts sprong Sparky op zijn zere schouder en gromde hij even maar zocht en vond een zwarte shirt, deed zijn ouwe oud en keek even snel naar zijn schouder. het litteken was gelukkig nog intact die had hij opgelopen in de Heat Reservation en dat was de zelfde arm die tot twee keer toe gebroken was geweest.
volgens Roxas had hij een gave om in problemen te komen daar moest hij wel even om lachen. "dat litteken was van een ember van een Magby maar die arm is verschillende keren gebroken geweest, zei Sora en keek even snel naar zijn broek waar een grote scheur bij zijn knie zat, dat negeerde hij en keek naar de klok.
het was rond 1 uur of 3 en Sora begon trek te krijgen. hoelang hadden ze wel niet zitten wachten? Sparky sprong hyper op en neer. "oke,Kio kom eruit, zei Sora en door het witte licht verscheen het silhouet van een Riolu. "Io? zei Kio en keek verbaasd naar Sora en Chiara. "er is niks, het word gewoon eens tijd dat jij je angst over wint, maatje, zei Sora en aaide hem over zijn koppie. "nee, joh, ga lekker spelen met Sparky, voegde hij eraan toe en Kio rende naar Sparky die met Taiki en Kioko bezig was terwijl hij naar de pokéball keek van Shiro.
"waarom was je zo bang?,normaal was je die Ursaring te lijf gegaan, maatje, mompelde Sora tegen de Pokéball en gooide hem de lucht in, Shiro verscheen echter uit het licht en keek Sora verbijsterd aan.
"char?, vroeg Shiro en kwam bij hem op schoot zitten. "het is al goed, ik maak me nogal zorgen om je, je kan het makkelijk tegen een Ursaring opnemen maar bij deze verstijfde je helemaal, zei Sora kalm en aaide Shiro over zijn koppie. Shiro rilde bij het horen van de naam Ursaring en keek hem aan met grote angst ogen.
er ging een hevig pijnscheut door zijn arm en greep zijn schouder beet, Shiro keek hem ongerust aan en bleef afwachten.

"Dat litteken was van een ember van een Magby maar die arm is verschillende keren gebroken geweest," hoorde ze Sora zeggen. Ze keek op van haar pokémon en zag dat hij van shirt geweisseld was. Grijnzend keek ze hem aan. ''Volgens mij ben je óf een brokkenpiloot, óf je trekt de problemen gewoon aan,'' sprak ze, terwijl ze nog steeds grijnsde. Na een poosje richtte ze haar blik weer op Kioko en Taiki. De Pichu probeerde meerdere malen de Cyndaquil over te halen om het spel tikkertje te doen, althans, de beweging zag er zo uit, dus nam Chiara dat maar aan, maar ze faalde keer op keer. Ze blies haar wangen weer op en richtte zich maar op Kio en Sparky. Misschien wilde die wel meedoen met haar spelletje. De Cyndaquil daarentegen zuchtte. Vanuit haar ooghoek zag Chiara dat Sora de pokéball van Shiro in zijn handen had. Ze zag dat zijn lippen woorden vormde, maar ze kon niet lip lezen. Daarbij was het toch niet op haar gericht, dus besloot ze er maar geen aandacht aan te besteden. In plaats daarvan ging ze weer op het bankje zitten, te lui om haar gewicht nog langer te dragen. Een zucht ontsnapte toen ze op de bank plofte.

''Pi~.'' Chiara opende één oog langzaam bij het horen van de zeurende stem en zag dat Kioko op haar schoot was gesprongen. De Pichu wees naar haar maag, proberend duidelijk te maken dat ze honger had. Oh, dat was waar ook, ze hadden nog niet gegeten. Ze pakte haar schoudertas, terwijl ze de Pichu van haar schoot wuifde, zodat ze haar tas erop kon leggen. Ze ristte hem open en probeerde iets te eten voor ze te vinden. Uitendelijk vond ze nog een handje pokévoer. Ai, niet veel dus. Zuchtend gaf ze een paar brokjes aan Kioko en riep Taiki erbij, die ook een paar kreeg. Misschien was het handig als ze later even een winkel opzocht. Zo kon ze niet alleen wat pokévoer opslaan, maar eindelijk eens een Potion, ofzo.

De pijn trok weg en Sora sprong overeind en keek naar Shiro. "hebben jullie ook trek?, vroeg Sora aan Sparky en Kio maar opeens hoorde hij gerommel het begon te onweren. "wow, volgensmij zijn we nog maar net op tijd binnen, zei Sora en drukte zijn neus tegen het raam en zag een bliksemflits boven zijn hoofd. Kio rende bang naar hem toe toen de knal te horen was, "stil maar, dit is alleen maar een beetje onweer, zei Sora en voelde hem trillen. "ik ga kijken of ze een kamer vrij hebben, zei Sora tegen Chiara en zette Kio naast haar neer die nog stond te trillen. weer een knal en een lichtflits,"Zuster Joy?, heeft u nog een kamer vrij?, vroeg Sora en keek uit zijn ooghoek naar Kio. "ja, kijk eens, zei Zuster Joy en gaf hem een sleutel met het nummer 403.
"bedankt, zei hij en Sora liep met zijn naar boven en zocht naar zijn kamer. het was wel griezelig met dit weer in een donkere hal te lopen en dan met onweer erbij. hij vond de kamer en draaide het slot om en keek naar binnen, er stonden twee aparte bedden en een lelijke witte kast wat had hij een hekel lelijke kasten.
hij gooide zijn tas op het rechtste bed neer en verliet de kamer en liep terug naar Chiara en Kio. hij zag een zwart schaduw aan het eind van de gang dat zijn kant op kwam"Waaah!" maar toen hij beter keek zag hij dat het een Chansey was. hij liep snel naar Chiara en Kio, het regende pijpenstelen buiten. weer een enorme lichtflits en een enorme klap die het hele Center liet trillen hierdoor werden ook Sparky en Shiro nerveus en kwamen dichtbij zitten. "als je je spullen kwijt wil dan heb ik hier de sleutel, zei Sora en gaf Chiara de sleutel aan..

"Wow, volgens mij zijn we nog maar net op tijd binnen." Chiara keek de jongen aan en zag dat hij tegen het raam zat aangeplakt. Niet veel later zag ze een flits. Oh, fijn. Onweer. ''Ik geloof het wel,'' mompelde ze toen en keek naar de bange pokémon. ''Het is maar onweer, dat kan hier niet komen,'' sprak ze tegen de Pichu, die van schrik naast de bank was gesprongen. Toch kwam Kioko er niet achteruit. Chiara liet een luide zucht horen voordat ze zich op iets anders richtte. "Ik ga kijken of ze een kamer vrij hebben," sprak Sora voor hij Kio naast haar neerzette. Ze kon zien dat hij trilde. Ze gaf een knik ten teken dat ze het begrepen had en riep Kioko bij zich. Die durfde eerst niet, maar sprong uiteindelijk de bank op. Ze pakte de Pichu op en zette die op haar schoot, terwijl ze naast haar klopte zodat Kio bij haar kwam.

''Luister goed,'' begon ze en haalde diep adem. '' De volgende keer als je 'boem' hoort, is het het geluid van vuurwerk. Vuurwerk dat uit elkaar knalt en mooie lichtjes vrij laat, in verschillende mooie kleuren. De flits die je van te voren ziet is dus al die mooie kleurtjes, oké?'' Kioko slikte, maar knikte uiteindelijk. Ze nam een stoere houding aan, liep op het raam af en wachtte tot er een flits verscheen. Toen ze de knal hoorde die veroorzaakt werd veranderde haar houding en sprong ze weer terug achter de bank. Chiara kon haar lach niet inhouden. Ook Taiki grinnikte. Kioko keek de Cyndaquil kwaad aan en stak haar tong naar hem uit. ''Onweer is niet gevaarlijk als je ermee om weet te gaan. Elektrische pokémon gebruiken het in hun voordeel,'' sprak Chiara nadat ze uitgelachen was. ''Het enige wat je moet weten van onweer is dat je nooit op een hoog punt moet gaan staan. Het hoogste punt wordt getroffen door de bliksem. Een mens of pokémon is klein, dus is de kans ook klein dat je de bliksem incasseert,'' legde ze toen uit. Hopelijk werkte dit wel. ''Pi...'' Opnieuw kwam ze achter de bank vandaan. Ah, zie je wel. ''Niks engs aan,'' snoof het meisje toen. Ze had nog niks gezegd of ze zag een grote lichtflits en voelde de grond trillen. ''Woah, volgens mij is de bliksem ingeslagen...'' Ze wilde naar buiten kijken, maar mertke op dat Sora er weer was.

"Als je je spullen kwijt wil dan heb ik hier de sleutel," sprak hij en reek haar de sleutel toe. Ze nam hem aan, hing haar tas weer om haar schouder en stond op. ''Bedankt.'' Vervolgens liep ze de richting op waar Sora net vandaan was gekomen. Ze wierp een blik op de sleutel waar 403 op stond gegrafeerd. Dat moest het kamernummer wel zijn. Toen ze haar blauwe ogen weer op de hal voor zich richtte merkte ze dat die donker was, buiten het licht van buiten dat amper doorkwam. Er hong een kapotte lamp die om de seconde uitviel en weer aanging. Oh, geweldig, net een spookhuis. Dit weer, er waren amper mensen hier en een donkere hal met een kapotte lamp. Ze had zelf vaak genoeg in griezelfilms gezien dat dat niet goed afliep, dus hier kreeg ze de kriebels van. Gauw zocht ze kamer 403 en plantte haar spullen op het bed dat nog leeg was. En nu terug. Zo snel mogelijk. Ze verliet de kamer weer, deed hem op slot en liep weer richting de hal. Op haar hoede keek ze rond, maar merkte tot haar opluchting niks verkeerds. Althans, totdat ze iets in haar rug voelde. ''Aaaaah!'' Met een ruk draaide ze zich om. Ze zuchtte opgelucht toen ze zag dat het gewoon een Chansey was die wilde vragen of ze langs mocht. Nouja, in haar taal dan. Jezus, wat was dat schrikken. Om een hartstilstand van te krijgen. Het duurde niet lang of ze was weer beneden, bij de rest. Ze ging voor geen goud nog een keer alleen naar die hal. Ze gaf de sleutel weer terug aan Sora en ging weer op de bank zitten. ''Wat een hondenweer,'' merkte ze droog op. Gisteren was het nog zo lekker.

- Spooky pokécenter is spooky o3o -

Sora grinnikte en keek naar Sparky die met zijn koppie tegen het raam aan vast zat gekleefd, helemaa gefascineerd door de bliksem en de regen. "Sparky, pas op anders slaat de bliksem straks in, zei Sora met een brede grijns, en de kleine Pikachu stak zijn tong uit en bleef kijken naar de bliksem. Kio zat nog steeds rillend tussen hem en Chiara in en keek met angstige ogen naar Sora. Er volgde een felle licht flits en een enorme knal en het licht viel uit. "Damn, en nu zitten we in het donker, gromde Sora en zocht naar zijn zak lamp. "Pikapi, zei Sparky en zocht op de tast zijn weg naar Sora. Sora richtte zijn zaklamp op Chiara en Kio.
hij voelde zijn hart kloppen zelf werd hij er ook nerveus van en hij kon Chiara en zijn Pokémon nergens zien.
Sora kwam overeind en struikelde haast over Sparky heen die voor hem bleek te staan. "Pika, zei Sparky en probeerde te voelen of hij zijn trainer ergens kon vinden, hij voelde de scheen van Sora en klom er op. "ik ben zo terug, ik ga kijken of ik Zuster Joy kan helpen, zei Sora en zette de zak lamp naast de bank neer en liep voorzichtig naar de balie. "Pikachu, pika, zei Sparky en keek hem aan ofzo voelde het, "ik ben niet bang, zei Sora en struikelde over zijn voeten heen waardoor Sparky een sarcastische pika liet doorklinken.
"Zuster Joy, kan ik je ergens mee helpen?, vroeg Sora en keek in de richting van het vertrek waar ze vandaan moest komen. Joy kwam aanlopen met een zaklamp waarmee ze het vertrek verlichtte,"ik vrees van niet, de bliksem is ingeslagen in de generator buiten, het enige wat ik nu kan doen is de noodgenerator aanzetten maar daarvoor is er geen genoeg elektriciteit, zei ze neerslachtig. "Sparky kan helpen, zei Sora aarzelend.
Joy knikte en ze wuifde naar hem dat hij haar moest volgen.. hij wist niet of Chiara mee ging dus aarzelde hij even...

Chiara grinnikte bij het zien van Sparky. Kioko kwam er algauw bij staan. "Sparky, pas op anders slaat de bliksem straks in," sprak de trainer met een brede grijns. Kioko legde haar oren plat en stapte vlug bij het raam vandaan. Chiara's grinnik ging over in gegiechel. ''Kioko, jij zal er toch geen last van hebben.'' De Pichu luisterde al lang niet meer en zocht haar veilig plekje weer op. Niet veel later was opnieuw een luide knal hoorbaar en het licht viel uit. "Damn, en nu zitten we in het donker," gromde de jongen. ''Great,'' sprak Chiara droog en zocht haar tas, maar was vergeten dat ze die op de kamer had gelegd. Geweldig, nu had ze dus geen zaklamp. Op dat moment voelde ze iets tegen haar aanknallen. ''PI!'' de paniekerige stem van Kioko denderde in haar oren. ''Ho, rustig maar.'' Ze raapte de Pichu vlug op voor die weg kon rennen. ''Misschien is het beter als je maar even terugkeert,'' mompelde ze. Ze zocht de pokéball van het gele wezentje, en toen ze hem uiteindelijk gevonden had liet ze Kioko terugkeren.

"Ik ben zo terug, ik ga kijken of ik Zuster Joy kan helpen." Chiara richtte haar blik op de zaklamp die nu op de bank lag. Hij was aan, dus kon ze hem gemakkelijk vinden. Ze liep erop af, maar struikelde half over Taiki heen. ''Cyn!'' gromde hij. ''Sorry,'' verontschuldigde ze zich. Ze raapte de zaklamp op en scheen rond. Vervolgens merkte ze op dat zuster Joy er weer stond. Wow, die was snel. Zo zag je der, en zo niet meer. Ze besloot er voorzichtig op af te lopen. "Ik vrees van niet, de bliksem is ingeslagen in de generator buiten, het enige wat ik nu kan doen is de noodgenerator aanzetten maar daarvoor is er geen genoeg elektriciteit." Nogal handig als je noodgenerator niet genoeg stroom had. Ze rolde met haar ogen. Niet dat iemand dat opmerkte. "Sparky kan helpen," hoorde ze Sora aarzelend spreken. ''En als dat niet genoeg is hebben we ook nog Kioko,'' voegde ze er vlug aan toe. No way dat ze hier alleen bleef. No. Way. Ze zag dat Zuster Joy naar hen wuifde, dus greep ze Sora aan zijn arm vast, waarna ze achter de roze-harige aanliep. Taiki kwam vlug aangelopen toen hij zag dat Chiara er vandoor liep. Ook hij bleef niet alleen daar. Nouja, alleen, er waren nog andere pokémon bij. Toch bleef hij liever niet achter. Het ís en bleef zijn trainster.

Sora liep voorzichtig stapje voor stapje met Sparky op zijn schouder en Chiara aan zijn arm. hij volgde Zuster Joy die hen de weg wees naar de energie kamer. ineens stopte Zuster Joy heel onverwachts en liep Sora met zijn neus tegen haar aan. "oh sorry, zei ze maar Sora mompelde iets en ze gingen naar binnen. daar was het ook erg donker, Sora liet Chiara los maar bleef naast haar staan en keek van Sparky naar Joy en weer terug. "oke, plaats Sparky maar hier op de tafel, zei Joy en Sora knikte en liep naar stapsgewijs naar waar de tafel moest zijn, de laatste paar stappen struikelde hij en hield zich tegen met zijn arm. Sparky was echter van zijn schouder gevallen en wreef over zijn pootje heen, "Sorry, maatje, zei Sora tilde hem op en zette hem op de tafel neer, "plaats die stickers op zijn wangen, zei ze ietwat ongeduldig of zo vatte Sora het op. "ben je klaar Sparky?, vroeg Sora en Sparky knikte. "Thunderbolt," Sparky balde zijn kleine handjes en vonkte "Pi..pika...Chuuuuuu!" Sparky liet zijn energie vrij en meteen begon de machine heel zwak te ratelen en licht te geven. "Chuuu!" de energie begon af te zwakken en Sparky begon moe te worden. "probeer het nog even vol te houden, je kunt het jochie, zei Sora, Sparky probeerde de straal sterker te maken maar het lukte gewoon niet, de energie was te groot voor een kleine Pikachu. "Chaaa, zei Sparky en kneep zijn ogen dicht. Sora wilde hem niet helemaal uitputten maar Sparky begon uit zichzelf weer de energie te ontladen maar na een halve minuut bezweek hij. "Sparky, stop maar, zei Sora, "je hebt het goed gedaan, voegde hij eraan toe. Sparky zakte door zijn pootjes... uitgeput van het uitvoeren van de aanval..

Eenmaal aangekomen in de energiekamer liet Sora haar los. Sparky werd op de tafel geplaatst. Vervolgens werden er een soort rare stickers op zijn rode wangetjes geplaatst. Daar werd vast zijn energie uit geleidt, de machine in. Zou het echt werken? De Pikachu laadde meteen zijn elektriciteit op, die de stickertjes inderdaad absorbeerde. Alleen.. Het was niet genoeg. Koppig probeerde Sparky het nog eens, maar zakte uiteindelijk moe op de tafel ineen. ''Wat nu..?'' vroeg Chiara fronsend. Haar stem had een lichte trilling erin. Ze was niet echt wat je noemt een angsthaas, maar hier werd ze nerveus van. Het was donker buiten, terwijl het nog nieteens nacht was. Het onweerde en het regende als een gek. Steeds meer begon dit te lijken op een griezelfilm die ze ooit had gezien en niet meer uit haar hoofd kreeg. ''Kioko!'' De Pichu kwam nogmaals tevoorschijn, verward en bang. ''Kioko, we hebben je hulp hard nodig,'' sprak Chiara, hopend de Pichu een beetje gerust te stellen. Nog steeds verward keek Kioko haar aan, maar knikte vastbesloten. ''Als ze het nou samen proberen..?'' vroeg het meisje, ten einde raad. Samen was beter dan één, toch? Ze pakte een stickertje van Sparky's wang en plaatste die op het roze wangetje van Kioko. Vervolgens ging de Pichu dicht tegen Sparky aan staan, niet alleen om angst, maar zo konden ze makkelijker samen smelten. Hun aanval dan. ''Thundershock!'' De Pichu knikte en begon elektriciteit te ontladen. Helaas was het uithoudingsvermogen van Kioko kleiner dan die van Sparky, omdat ze een stuk jonger was en minder ervaring had. Als ze dus een kans wilde maken samen, moest dat snel gebeuren. Als ze de kans misten, zaten ze zonder stroom, en dat was dan nog niet hun grootste probleem.

- Hm, korter dan normaal.. D: -

Sparky keek even snel naar Sora en wachtte niet op een bevel en begon samen met Kioko de energie te ontladen. hij pakte het kleine handje van Kioko beet en voerde nog meer druk op. de machine begon te bewegen en te ratelen terwijl de lichten langzaam aangingen. Sparky stopte op het moment dat de Generator vol was en viel uitgeput neer op de tafel. "Sparky, zei Sora ongerust en pakte hem op en drukte zijn koppie tegen zijn wang aan. "je hebt het echt heel goed gedaan, zei Sora, "jij ook, Kioko, voegde hij eraan toe en aaide even snel over haar hoofdje. "Pika, zei hij zacht en drukte zijn koppie in de vest van Sora. "hartelijk bedankt, echt waar zonder jullie had ik een groot probleem, zei Joy dankbaar en Sora knikte vriendelijk.
"oh shit, ik ben Kio en Shiro helemaal vergeten, zei Sora en rende de kamer uit. het onweerde en regende nog steeds, had dit een betekenis? hij zette een grote glimlach op, Shiro had Kio onder zijn hoede genomen toen ze weg waren en lagen diep inslaap naast elkaar. Sora deed zijn vest uit en wikkelde Sparky erin zodat hij het niet koud zou krijgen, hij ging bij de Riolu en Chimchar zitten en Kio werd wakker en wreef in zijn kleine oogjes.
"lu?, zei hij zacht en wierp een blik op Sparky. "Sparky is een beetje moe, niks om je zorgen over te maken."
maar Kio geloofde dat niet echt en zette grote ogen op. Sora glimlachte en drukte voorzichtig het hoofdje tegen zijn zij terwijl Kio weer inslaap viel. Sora zakte neer in de bank en legde zijn hoofd in de leuning, alles deed hem zeer, zijn hoofd en schouder en sloot zijn ogen...

''Pi!'' riep de Pichu trots en vrolijk, terwijl ze een aai over haar hoofdje ontving van Sora. Daarna draaide ze zich naar Chiara. ''Ik ben trots op je,'' grinnikte ze, en pakte de Pichu vast, om haar vervolgens van de tafel te tillen. "Hartelijk bedankt, echt waar zonder jullie had ik een groot probleem." Chiara schonk de zuster een glimlach. ''Geen dank, hoor,'' sprak ze zacht. Joy mocht het misschien niet doorhebben, maar zij verbleven hier ook. Nu was ze niet zo egoïstisch dat ze alleen aan zichzelf dacht. Als er iets gebeurde met de pokémon was stroom nou eenmaal noodzakelijk. Je weet maar nooit, misschien rende er iemand naar binnen met een ernstig gewonde pokémon. Zij wist hoe het voelde.

"Oh shit, ik ben Kio en Shiro helemaal vergeten." Na dit gezegd te hebben rende hij de kamer uit. Kioko sprong van haar armen op haar schouder en het leek erop dat ze Chiara beval om hem achterna te gaan. Ze zuchtte, maar liep toch achter de jongen aan. Nu het licht weer aan was kon ze beter rondkijken. Er hongen lijsten op de muur, ieder daarvan had een foto of een tekening erin. Zuster Joy die met Chansey voor het PokéCenter stond, een random trainer met zijn Tyrogue... Een tekening van een soort ziekenwagen. Althans, zo zag het eruit. Ze kon zich niet herinneren dat bij andere pokémoncenter te hebben gezien. Ach, anders gezien was ze bij andere gebouwen niet zo ver achter geweest, of hoefde niet ieder Center zoiets te hebben. Toch?

Een kleine glimlach sierde haar gezicht toen ze naar de bank keek. Sora was met zijn Riolu in slaap gevallen op de bank. Een twijfelend gevoel knaagde aan haar. Zou ze hem wakker moeten maken, zodat hij in bed kon gaan liggen, of zou ze hem moeten laten liggen? Aan de ene kant kon het geen kwaad om op de bank in slaap te vallen, dus liet ze hem maar liggen. Ze besloot haar MP3 maar uit haar broekzak te vissen. Een beetje muziek kon geen kwaad. Ze liet zichzelf op de bank zakken, terwijl ze haar oortjes in deed. Kioko en Taiki sprongen naast haar op de bank en gingen met hun ruggen tegen elkaar liggen. Niet veel later hoorde Chiara het lied Heart Hurts door de oortjes heen. Ze besloot het zachtjes mee te mompelen, zodat ze Sora en de rest niet wakker kon maken. ''I know, your heart hurts, but I'm with you for what it's worth...'' Een lichtflits was te zien, gevolgd door een knal. ''Heavy eyes, don't lie.. You're the blue and I'm your sky...'' Haar blauwe ogen richtte ze even naar buiten, maar het was onmogelijk om de lucht te kunnen zien. De wolken waren zo donker gekleurd. Een regenbui was niet erg, maar dit sloeg echt alles.

Sora voelde zijn hoofd zwaar worden en viel op zij met Sparky naast hem, hij schrok wakker en keek verward om zich heen, hij zag Chiara ook op de bank zitten met Kioko en Taiki met de ruggen tegen elkaar. het was rond 8 uur en besloot maar naar bed te gaan, wat hij normaal nooit deed maar hij was doodmoe, hij rekte zich uit en kwam overeind en tikte Shiro en Kio aan die wakker werden. hij tilde Sparky op en liep naar Chiara toe hij tikte haar en wees naar de trap en verliet de hal zo de trap op en deed de deur open, hij draaide hem niet op slot anders zou Chiara niet naar binnen kunnen. hij geeuwde en deed zijn pyjama aan, pakte een broodje en wat te drinken en ging op bed zitten. Kio ging op bed zitten en Sora stak net zijn laatste hap in zijn mond en ging in bed liggen hij voelde hoe Kio naast hem kwam liggen en tegen hem aankroop, Sparky nam hij in zijn armen en viel met zijn Pikachu in slaap, terwijl Shiro op het voeteneinde ging liggen..

Toen ze getik op haar schouder voelde schrok ze op. Wow, was ze zelf nou in slaap gevallen? Ze keek naar de jongen die voor haar stond. Hij wees naar de trap, waarna hij ernaar toe liep. Oh, hij ging dus slapen. Ze haalde diep adem, terwijl ze zichzelf even uitrekte. Vervolgens keek ze op de klok en zag dat het pas acht uur was. Meteen viel haar blik op buiten. De lucht was nog niet helemaal opgeklaard, maar het onweer en de regen was tenminste opgehouden. De zon was al langzaam onder aan het gaan. Ze richtte haar blik op de MP3 die op de bank lag en raapte hem op. Ze had per ongeluk haar muziek aangelaten. Op het moment hoorde ze het lied Sober. Hij zou vast wel zo uitvallen. Ze had haar gedachte nog niet afgemaakt, en hij viel inderdaad uit. Ach, eigen schuld. Nu kon ze nog iets toevoegen aan haar lijstje, batterijen. Dat was het nadeel van een MP3, een MP4 had een accu, dus hoefde je je geld niet te verspillen aan die stomme dingen. Ze zuchtte, trok haar oortjes uit haar oren en rolde de draad om de MP3 heen. Vervolgens stak ze hem in haar zak, en stond op. Zou het buiten koud zijn? Ach, wat maakte het ook uit. Ze stond op en liep langzaam op de deur af, die al automatisch open ging. Taiki hief zijn kleine hoofdje op, keek even wat Chiara ging doen en legde hem toen weer op zijn plaats. Er zou toch niet gebeuren, en als dat wel al het geval was, was hij toch in de buurt.

Vrolijk snoof ze de frisse lucht naar binnen. Regen was soms zo irritant, maar de geur en het vochtige gevoel die het gaf na de regenbui was geweldig. Tenminste, dat vond zij. De boel zag er eigenlijk somber uit, maar toch gaf het je een vrolijk gevoel. Haar blik viel op een paar bloemen die bij het PokéCenter stonden. Hm, vast de tuin. Ze hongen op half zeven, overvallen door de regenbui. De druppels waren er nog op te zien, wat een mooi effect gaf. Ze besloot er nog even naar te kijken, voor ze weer naar binnen ging. ''Zullen wij ook maar naar boven gaan?'' vroeg ze aan de twee pokémon, die net wakker waren. Ze knikte allebei en sprongen van de bank, om vervolgens al vooruit de trap op te lopen. Eenmaal bij de deur deed ze hem zachtjes open, en zag dat Sora al lag te slapen. Ze probeerde zo weinig mogelijk geluid te maken, terwijl ze zichzelf klaar maakte om naar bed te gaan. ''Slaap lekker,'' fluisterde ze droog naar de Cyndaquil en Pichu, die naast haar kussen lagen, voordat ze zich omdraaide en zelf in slaap probeerde te vallen.

Sora schrok wakker, hij had het gevoel dat er iets of iemand naar hem keek en probeerde iets te zien maar dat ging niet omdat de lichten uit waren. hij hoorde een enorme klap van beneden en Sora deed snel zijn schoenen aan en sloop de gang op en rende vervolgens de gang uit in zijn pyjamabroek. hij hoopte dat Chiara zou blijven liggen misschien waren het wel dieven die naar Pokémon zochten of nog erger..
"luh, zei een stem en Kio stond achter hem en Sora pakte hem bij zijn handje beet zelf was hij ook erg geschrokken. hij voorzichtig naar de hal waar hij het geluid had gehoord en zag twee schaduwen, kleine schaduwen. Zuster Joy kwam naar hem toe rennen, "die twee Pokémon hebben al het voedsel gestolen, zei ze in paniek. "maak je geen zorgen, zei Sora en deed een stap naar voren en haalde zijn Pokédex uit zijn zak:
Luxio gebruikt de krachtige energie vanuit zijn klauwen hierdoor raken tegenstanders verstijfd van angst,
een schrammetje laat de tegenstander neervallen
die tweede was er vandoor gerend en was veel kleiner geweest dan die Luxio. Kio trilde toen de Luxio hem aanviel maar in plaats van Kio te raken raakte Sora die naar achteren knalde. Kio jammerde nu stond hij in zijn eentje tegenover een Luxio, dit was voor zowel Sora als Kio een test maar Kio was nog veel te jong om te beseffen dat hij sterk genoeg was ookal was hij nog zo jong. dus sprong Sora maar weer overeind en ving de klap op voor Kio. de kleine Riolu had tranen in zijn oogjes en balde op dat moment zijn vuisten en keek met betraande ogen naar Sora die op de grond gebukt stond. het blauwe licht in zijn pootjes scheen fel in zijn handpalmen....

Chiara opende haar ogen toen ze een klap hoorde. Hè, het onweer was toch opgehouden? Op dat moment hoorde ze de deur van hun kamer opengaan. maar hij ging niet dicht. Langzaam kwam ze recht, terwijl een vragende blik zich in haar ogen vormde. Sora was uit zijn bed gestapt, en Kio was ook verdwenen. Misschien.. Moest hij naar de wc? Althans, dat probeerde ze zichzelf wijs te maken. Ze wist dat hij was gaan kijken naar het gerommel van beneden en Kio was waarschijnlijk achter hem aangegaan. Ze gromde en dwong zichzelf om op te staan. ''Taiki,'' fluisterde ze naar de Cyndaquil die meteen op keek en knikte. Voorzichtig stond hij op zodat hij Kioko niet wakker maakte. Die was als een blok in slaap gevallen, wat ook niet gek was. Ze liep de deur uit en zette hem op een keer nadat Taiki achter haar aan was gekomen. Ze liep kalm naar de hal toe waar ze het fiasco zag gebeuren. Ze schudde haar hoofd lichtjes toen ze zag hoe Sora de aanvallen opving. Taiki gromde naar de Luxio. ''Wat is er aan de hand?'' vroeg Chiara aan Zuster Joy, die er ook maar bij stond. ''Die Luxio heeft al het voedsel gestolen...'' De neiging om met haar hand op haar voorhoofd te slaan wist ze nog net de weerstaan. Een Chansey kon toch ook aanvallen? Wat als zij er nou niet geweest waren?

''Taiki,'' sprak ze, op nog steeds een kalme toon. Hij knikte alleen en sprintte erop af. Vervolgens probeerde hij op de Luxio zijn rug te springen, om zo voor afleiding te zorgen. Het werkte alleen niet. Hij gromde opnieuw. Waarom lukte het niet? Op dat moment werd hij geraakt, terwijl hij in de lucht zat, en hij vloog naar achter, tegen Chiara aan. Door de onverwachtte klap viel zij ook op haar achterste. ''Ugh, gaat het, Taiki..?'' De Cyndaquil kreunde voordat hij knikte en weer uit haar schoot sprong. No way dat hij het nu op ging geven. Van woede liet hij een vlam achter op zijn rug verschijnen. Nu was het menens.

Sora krabbelde overeind en werd boos. "Kio!, riep hij en Kio knikte opdat moment en vuurde de Aurabol op Luxio af. de aanvallen hadden Sora niks gedaan tenslotte was die eerste aanval op hem gericht en die tweede had pijngedaan maar dat boeide hem niet en keek strak naar Kio die boos was dat die Luxio Sora had aangevallen. Kio's vuist werd paars toen hij met zijn vuist opgeheven stond. "Force Palm?, mompelde Sora en besloot af te wachten. Kio rende met een aanloopje op de Luxio af was maar durfde de aanval niet af te maken.
Hij had Shiro niet bij zich dus Kio moest het proberen. "Kio, kijk naar Taiki, hij is toch ook niet bang!, kom op, Riep Sora en Kio keek met grote oogjes naar Taiki en besloot om de aanval in te zetten. "Kio, doe je Force Palm!, riep Sora en Kio knikte en weer werd zijn rechterpootje paarsachtig van kleur en rende met een aanloop op de Luxio af...

''Taiki!'' Opnieuw werd de Cyndaquil weggeworpen. Vlug rende Chiara op hem af en ving hem net op tijd op. De Cyndaquil gromde weer. Kon hij nou niet tegen zijn verlies? "Kio, kijk naar Taiki, hij is toch ook niet bang! Kom op," riep Sora, waardoor Chiara en Taiki hun blik op de Riolu gooide. Zijn rechterpoot had een kleur aangenomen en hij sprintte op de Luxio af. Taiki sprong uit Chiara's armen en rende er ook op af, klaar om zijn tegenstander af te leiden, zodat de aanval van Kio raak zou zijn. Op een klein afstandje vuurde hij zijn Ember af, die naast de Luxio belandde. De grond verschroeide hier alleen door. Oh oh, daar zal Zuster Joy niet blij mee zijn. De Luxio gromde naar Taiki, en raakte afgeleid, wat ook de bedoeling was. Nu kon Kio zijn slag slaan.

Ondertussen was Chiara naar Sora toe gelopen. Eigenlijk had ze dat veel eerder moeten doen, hoe stom kon je zijn? Achja, in ieder geval niet zo vaag als Joy, die daar nog steeds stond toe te kijken. Niet dat ze het de vrouw kwalijk kon nemen, ze hield waarschijnlijk niet zo van vechten ofzo? Trouwens, waar was de Chansey heen? O mijn god, waar dacht ze nou aan..? Haar donkerblauwe ogen richtten zich weer op de jongen voor zich. Ze inspecteerde even of Sora niks had, maar dat leek niet het geval te zijn. Of hij had gewoon geluk, of zijn lichaam was gewend geraakt aan al die klappen. Ze wist niet of Sora altijd voor zijn pokémon door het vuur ging, vast wel, maar sinds dat ze hem in de buurt had ving híj altijd de klappen op. En dat terwijl zij een stuk ouder was...

- Sorry voor de kortheid, ik moet gaan x3 -

Sora keek even snel naar Chiara en richtte zijn blik weer op Kio. wonder boven wonder was de aanval raak en vluchtte hij. Kio sprong opgewonden op en neer dit was zijn eerste overwinning en dit was nog wel een geëvolueerde Shinx. "Luh, zei hij blij en rende naar hem toe en sprong in zijn armen, "auw, je hebt goed gedaan, zei Sora lachend, Kio had hem wat te stevig beetgegrepen maar hij was ook zo enthousiast.
"zuster Joy?, waarom kon u zelf niet de dief tegenhouden, er lopen hier Chansey's rond, zei Sora en Kio keek hem aan nog steeds te trots dat hij hem had beschermd. "het waren er meer dan één, ik heb hier maar twee Chansey rondlopen en voor de rest heb ik geen andere Pokémon, zei Joy neerslachtig. Sora zuchtte, meer dan één?, als ze nou eens die andere Pokémon zouden zoeken? hij wilde die echte dief weleens zien, het leek hem sterk dat er maar één Luxio was en geen Luxray of verbeeldde hij dat. "ja!, ik ga opjacht!, zei Sora met stemverheffing, Kio keek hem met een stomverbaasde blik aan. Sora liep met grote passen de hal uit, Kio volgde hem naar hun kamer. Sora sjokte naar de kamer en deed het licht aan, Kioko, Sparky en Shiro lagen nog steeds diep in slaap, hij zocht geruisloos naar zijn verrekijker en wat speciaal lokaas voor Pokémon, hij legde het klaar en pakte vervolgens zijn donkere shirt en broek en legde die op de bureau stoel neer.
hij had een plan en lokaas nu nog alleen de dief vangen. Kio keek hem aan, hij wist dat ze nog bleven en wierp een blik op Sparky en Shiro. "het is in de nacht, ik ga Chiara Sparky en Shiro daar niet mee opzadelen, het is jij en ik maatje, zei Sora en Kio glimlachtte breed, "nu gaan we slapen, het kan morgen laat worden, voegde hij eraan toe en deed het licht uit en kroop onder de dekens en staarde naar het plafond, nadenkend over morgen vanavond...

Chiara en Taiki keken toe hoe de aanval van Kio raakte en hoe de Luxio wegvluchtte. Taiki snoof, en liep vervolgens terug naar zijn trainster. ''Goed gedaan, Tai,'' complimenteerde ze de Cyndaquil, zijn naam afkortend. Dat gaf wat meer effect, toch? Hij knikte en zette een klein glimlachje op. Vervolgens sprong hij in haar armen toen ze die voor hem openhield, terwijl ze geknield op de grond zat. ''Jij ook Kio,'' sprak het meisje weer toen ze weer rechtkwam en haar blik op de twee naast haar richtte.
"Zuster Joy? Waarom kon u zelf niet de dief tegenhouden, er lopen hier Chansey's rond." Voor ze het in de gaten had keek ze de zuster vragend aan, dit zou zij ook wel eens willen weten. "Het waren er meer dan één, ik heb hier maar twee Chansey rondlopen en voor de rest heb ik geen andere Pokémon." Zuster Joy keek naar de grond. Tja, dat was wel een probleem, ja. Maar wat als er een stelletje mensen binnenkwamen die pokémon wilde stelen? Die had je ook nog. Het enige wat Zuster Joy dan kon doen was hopen dat een training in actie kwam, zoals nu. "Ja! Ik ga opjacht!" Chiara schrok op uit haar gedachten en keek de jongen stomverbaasd aan. Op jacht naar wat? De Luxio of de andere pokémon die medeplichtig was? Of waren. Hij deed maar wat hij niet laten kon, zij ging nu slapen. Misschien dat ze hem morgen dan te hulp schoot wanneer dat kon. Sora was al verdwenen toen zij aanstalte wilde maken om naar boven te gaan. Haar blik viel echter op de zuster. ''Heeft u vaker last van dit soort dingen?'' besloot ze maar te vragen. ''Niet echt,'' antwoordde de roze-harige vrouw. Niet echt, hè? Misschien trok zij dan gewoon de ongeluk aan, zoals gewoonlijk. Ze raakte altijd wel in de problemen, zoals die Beedrill, toen een Ursaring, vervolgens de stroomuitval door een blikseminslag en nu de pokémondieven die het voer jatten. Ze zuchtte, wreef met haar duim en wijsvinger even tussen haar ogen en liep toen ook de hal uit. Misschien kon ze maar het beste wat slaap hebben. Morgen was er weer een nieuwe dag.

Zachtjes opende Chiara de deur weer van hun kamer, en deed hem ook zachtjes weer dicht, nadat ze opnieuw wachtte tot Taiki binnen was. Voorzichtig sloop ze naar haar bed toe waar Taiki net op was gesprongen en ging erin liggen. Hoe laat was het eigenlijk? Niet dat er ergens een klok in de buurt was. Achja, het was in ieder geval laat. Ze draaide zich weer om en sloot haar ogen, om nog een poging te doen in slaap te vallen.